پسر اسفندیار رحیم مشایی رئیس دفتر محبوب رئیس جمهور تا همین چند وقت پیش بیکار بوده است . برادر حمید بقایی معاون رئیس جمهور بیکار است . سه فرزند محمد رضا باهنر عضو ارشد فراکسیون اصولگرایان مجلس بیکار هستند . تا چند وقت پیش 4 فرزند لیسانسه آقای قرائتی رئیس نهضت سواد آموزی کشور نیز بیکار بودند . شاید باید به این فهرست اسامی فرزندان تعداد دیگری از مسئولین را اضافه کرد .

اینکه فرزند یک مسئول کشور بیکار باشد ، عیب نیست و اشکالی به آن وارد نیست . اما به نظر می رسد که افتخار کردن به بیکاری فرزندان مسئولان و اعلام آنها با صدای بلند محل اشکال است .

برخی مسئولان کشور تا مشکلی از سوی مردم مطرح می شود می گویند ما هم همین مشکل را داریم ! . مردم می گویند هوای تهران آلوده است یکی می گوید من با این پست و مقامم به همراه خانواده ام در یکی از آلوده ترین نقاط تهران زندگی می کنیم ! وقتی کسی می گوید فرزندان من بیکار هستند ، مسئولی می گوید فرزندان خود من هم بیکار هستند !

به نظر می رسد برخی مسئولان محترم یک نکته اساسی را اشتباه گرفته اند . زندگی کردن در آلوده ترین نقطه تهران افتخار نیست . بیکاری فرزندان افتخار نیست . بلکه افتخار این است که مسئولی سرش را بالا بگیرد و با افتخار بگوید من تمام مطالبات شهرداری تهران را داده ام و با کمک مدیریت شهری کاری کرده ایم که دیگر در تهران هیچ نقطه آلوده ای وجود ندارد . افتخار این است که مسئولی بگوید به گونه ای برنامه ریزی کرده ایم که هیچ بیکاری در کشور وجود ندارد و فرزندان من هم شاغل هستند .

ساده زیستی و زندگی کردن به مانند مردم خوب است . اما مشکل مردم صرفا با ساده زیستی مسئولان حل نمی شود . مشکل مردم این نیست که فلان مقام دولتی در بالای شهر تهران زندگی می کند یا جنوب شهر . خواسته مردم این است که فاصله شمال و جنوب شهر کاهش پیدا کند و عدالت میان شمال و جنوب برقرار شود . مردم نمی خواهند مسئولان سوار خودروی بی کیفیتی مانند پراید شوند . میخواهند صنعت خودرو سازی را به جایی برسانند که بهترین کیفیت خودرو را تولید کنند . مردم نمی خواهند مسئولان شبانه روز نان و پنیر بخورند . می خواهند کاری کنند که همه شهروندان این مملکت توان خوردن غذاهای مناسب را داشته باشند . مردم نمی خواهند مسئولان کشور لباس خوب نپوشند ، می خواهند مسئولان کاری کنند که همه بتوانند لباس خوب بپوشند .

بنابراین اینکه عده ای می آیند و با افتخار می گویند فرزند فلان مقام بیکار است ، اصلا توقع نداشته باشند مردم برای آنها سوت و کف بزنند . مردم وقتی سوت و کف می زنند و مسئولانشان را تشویق می کننند که درصد بیکاری جوانان کشور را به پایین ترین حد ممکن برسانند .